Skała

Homilia Czwartek I tygodnia adwentu

"Każdego więc, kto tych słów moich słucha i wypełnia je, można porównać z człowiekiem roztropnym, który dom swój zbudował na skale". Dla św. Augustyna w jego komentarzu do Kazania na Górze istotne było określenie "tych". Dla biskupa Hippony określenie "te słowa" oznacza właśnie, konkretnie Kazanie na Górze, nie Pismo jako takie, nie nawet cała Ewangelia, ale 5-7 rozdział Ewangelii Mateusza. To co w nauce Jezusa wydaje się najtrudniejsze do zachowania. Św. Augustyn zauważa również, że te słowa nie są skierowane do wszystkich. Nie są skierowane do tłumów - do kogo więc? Do uczniów, tych którzy mają odwagę żyć błogosławieństwami.

Kto słucha i wprowadza w czyn wypełnia wolę Ojca i widzi Go (por J 6, 29; J 12 44-48). Jego wiara jest przyrównana do domu zbudowanego na skale. Greckie słowo petran, które tu zostało użyte przywodzi na myśl wiarę św. Piotra, który rzeczywiście po Zmartwychwstaniu stał się dla uczniów opoką. Nic tak się nie kojarzy z niewzruszonością doktryny wiary jak właśnie Rzym papieski, który aż do czasów Piusa XII był wprost synonimem tradycjonalizmu religijnego.

Taka wiara, wiara przyrównana do skały zgodnie z tradycją Starego Testamentu (hebrajskie słowo oznaczające wiarę: Amenu oznacza właśnie stałość, niewzruszoność podobną do skały) jest budowana przez słuchanie i czyn. Słuchać - gr. akouo znaczy również uczyć się, baczyć, mieć uwagę, ale także - co trudniejsze -  być posłusznym. To właśnie posłuszeństwo wierze daje pewność otrzymania Ducha Świętego (Ga 3, 2). Z kolei słowo czynić (gr. poieo) znaczy także: układać w stos, zbierać, tworzyć, produkować. Słuchamy więc z uwagą jednocześnie ucząc się słów Jezus i wreszcie tworzy z nich jedną budowlę naszej katolickiej wiary.

 xłszlak